Yerli rock pazarının kıpırdandığı günlerde, Mayıs 1996’da Meltem Taşkıran (vokal), Eser Taşkıran (tuşlular), Ömer Özgür (gitar), Serkan Özgen (gitar), Barbaros Akbulut (davul), Osman Coşkun (bas gitar) Egoist adıyla bir araya geldi. Piyasanın dayattığı şartlara uymayıp istedikleri müziği yapmayı kafaya koydukları için Egoist adını seçen grup, beste ve düzenlemeleri yazan Eser Taşkıran’ın yeteneği ile ablası Meltem Taşkıran’ın güçlü sesiyle fark yaratacaktı.
Müzikteki olan biteni yakından izleyen Eser Taşkıran, grubun Artık Yeter (1997) albümünde rockla birlikte pop, funk ve bluesu kararında kullanarak özgün bir stil arayışına girmişti. Sound beğenilmiş ama olumsuz eleştiriler de gelmiş, her şeyin Taşkıran kardeşlere endekslenmesinin Egoist’i bir eşlik grubuna dönüştürdüğü iddia edilmişti…
Rocka yedirilen funk ile Halk müziği ezgilerinin birlikte yoğrulduğu ikinci albümleri Egoist 2’yi (1999) Ercan Irmak (ney) ile Güray Hafiftaş’ın (bağlama) desteğiyle yayınlamış grup, iyi yazılmış düzenlemelerle çizgiyi yukarılara taşımayı başarmış, ikinci albüm sendromunu pas geçmişti.
Kadro değişikliklerinin ardından Taşkıran kardeşler, grubun onuncu yaşında On adlı albümü Whisky’den Arif Deniz Toker (gitar), Athena’dan Turgay Gülaydın (davul), Fırat Çavaş’la (bas gitar) Aralık 2007’de çıkarmıştı. Cem Karaca’yı anmak için tek cover çalışma Islak Islak da koyulmuştu albüme.
Egoist, albüm sonrası konserlere devam ederken, bas gitarda Ahmet Güvenç’ten yardım almıştı.
