1933’de İstanbul’da doğan, genç yaşta Amerika’nın Sesi Radyosu’nu dinleyerek caza merak saran, bir yabancı orkestrada davul çalarak profesyonel müziğe adım atan Erol Pekcan müthiş azmi ve disipliniyle kısa sürede yerli cazın temel isimlerinden biri olmuştu.
1954’de Erdoğan Çaplı’nın Ankara Radyosu’nda program yapan orkestrasına giren Pekcan, 1957’de Selçuk Sun (kontrbas) ve Melih Gürel’le (korno) Erol Pekcan Caz Üçlüsü adıyla ilk orkestrasını kurmuştu. Ankara’da lokallerde, sinemalarda konsere çıkan üçlü Angelo Rota (trompet) ile Atilla Garal’ın (piyano) katılımıyla beşliye dönüşmüştü. Attila Özdemiroğlu da 1961-1965 arası grupta çalışmıştı.
Popta yıldızlaşacak Füsun Önal ise ilk kez 1960’ların ortalarında Erol Pekcan Orkestrası’nda söylemeye başlamış ve Önal’ın vokaliyle doldurulmuş EP plak (You Don’t Have to Say You Love Me- Right Now/My World Is Empty Without You- Any Body But Me) 1967’de yayınlanmıştı.
1970’de Evlerinin Önü Zeytin Ağacı/Mevlâna 45’liğini Erol Pekcan 5 adıyla ve vokale Tarık Öcal’ın katılımıyla çıkaran orkestra, bir yıl sonra Kabağı da Boynuma Takarım/ Nihavent Longa 45’liğini piyasaya sürmüştü.
Ardından Erol Pekcan, Tuna Ötenel (piyano, saksafon), Kudret Öztoprak (bas gitar), K. Moss (flüt, klarnet, saksafon), Şansın Ölmeztürk’lü (trombon, tumba) ‘Erol Pekcan 5’e vokalist olarak o dönem Ankara’da vatani görevini yapan Fatih Erkoç katılmış ve 1976’da Gel Sevgilim/Allı Turnam (Özer Ünal saksafonda) plak yapılmıştı.
1978’de Pekcan, Ötenel, Öztoprak üçlüsü ‘Türk cazı’nı ileriye taşıyacak ‘Jazz Semai’ (Kız Kardeş/Hatıralar/Şenlik/Ali’yi Gördüm Ali’yi/Köy Yolu/Erkek Kardeş/Arzular/Rüyadaki Sesler/ Ağıt/Jazz Semai) albümünü çıkarmıştı. Albüm, halk türküsü Ali’yi Gördüm Ali’yi haricinde Ötenel bestelerinden oluşmuştu.
1988’e dek radyoda ve televizyonda caz programları hazırlayan, sanatçıların albümlerinde çalan Pekcan, 11 Ocak 1994’de yaşamını yitirmişti.
Pekcan’ın orkestrasında Neşet Ruacan, Onno Tunç, Tufan, Hrant Lusikyan, Hasan Kocamaz, Nejat Cendeli, Yunus Demirel, Turan Yüce de yer almıştı.
