Caz müziğin Türkiye’deki ilk temsilcilerinden olan, devamında para kazanmak amacıyla popüler müzik yapan, ama birkaç caz standardını da sürekli repertuarında bulunduran İsmet Sıral, 18 Ocak 1927’de Fatih’te doğdu.
Ankara’da sürdürdüğü öğrenimini yarım bırakarak 1944’de Riyaset-i Cumhur Bandosu’nun saksafoncularından İlhami Hayri Bey’den dersler almaya başladı. 1946-49 arası askerliği boyunca Harbiye Orduevi Orkestrası’nda piyanist Nihat Divitçioğlu, davulcu Yusuf Özemel, akordeoncu Ziya Sökmen gibi isimlerin yanında saksafon ve flüt çaldı.
Sıral 1953’de Cüneyt Sermet’le Türkiye’nin ilk gerçek caz altılısını kurdu ve trompette Zekai Apaydın, piyanoda Nejat Cendeli, alto saksafonda Celal Bozsoy, davulda Yalçın Oral, saksafonda İsmet Sıral, basta Cüneyt Sermet’ten oluşan topluluğun önünde Sevinç Tevs şarkı söylüyordu.
Bir yıl sonra İsmet Sıral güçlü müzisyenler Nejat Cendeli (piyano), Vasfi Uçaroğlu (davul), Aydemir Mete (kontrbas), Müfit Kiper (trompet), Nuran Kurdik (trombon), Celal Bozsoy (tenor saksafon), Hrant Lusigyan (alto saksafon), Nevzat Yalaz’la (alto saksafon) kendi topluluğunu oluşturdu.
Kurdik’in yerini Nezih Ardıvar, Mete’nin yerini kontrbasta Selçuk Sun aldı. Bu ekibin şarkıcısı Erol Büyükburç’tu.
1956’da kadronun dağılmasının ardından bir yıl kadar Fransa ve Almanya’da Muvaffak Falay’la çalan, yurda döndükten sonra Şerif Yüzbaşıoğlu (piyano), Salim Ağırbaş (davul) gibi isimlerle yeni orkestralar kuran İsmet Sıral, 1961’de farklı bir ekiple Hilton’da çalışmaya başladı. Hayati Kafe’ye mikrofonu veren Sıral, Ayhan Yünkuş (piyano), Günnur Perin (kontrbas) ile Turhan Eteke (davul) gibi müzisyenleri etrafına toplamıştı. Kadroyu Ayten Alpman’la güçlendirerek, Özdemir Erdoğan gibi genç yeteneği de ekibe dahil ederek 1962 yazında orkestrasıyla İsveç’e gitti.
Türkiye’den gelen ilk dans müziği ve caz orkestrası olarak bu ülkede büyük sükse yapan İsmet Sıral ile arkadaşları, 1962-64 ve 1965-66 yıllarında İsveç’te başarılarla dolu iki uzun serüven yaşadı. Yurtdışı kadrosunda İsmet Sıral, Lamia Doyran (Ünalan), Özdemir Erdoğan, Günnur Perin, Ayhan Yünkuş (piyano), Turhan Eteke, Selçuk Sun vardı. Bir ara Metin Ersoy da orkestrada şarkı söyledi.
Yedi yıllık birlikteliğin ardından dağılan ekipten sonra Sıral 1969-73 arasında Atilla Baybek (bas gitar), Halil Saçlı (trombon-trompet), Ali Kayral Kip (vokal, vibrafon), Mustafa Özkent (gitar), Yüksel Kıyar (piyano), Burhan Tonguç (davul), Ümit Aksu (piyano), Cem Bumin (bas gitar), Nuri Bora (elektro gitar), Atilla Özbil (trombon), Şeref Boz (davul), Elvan Aracı (trombon), Ali Boz (nefesliler), Oğuz Kayıhan (saksafon) gibi isimlerle yoluna devam etti.
Evi adeta dergaha dönen usta müzisyen, köylü çocuklardan cazcı gençlere, Orhan Gencebay ve saz arkadaşlarından Erkin Koray ile Moğollar’a herkesle müzikal dostluklar kurdu.
1978’de gittiği New York’ta eski dostu Don Cherry’le karşılaştı. Cherry, birikimini çok iyi bildiği İsmet Sıral’ı hemen Woodstock’a, Creative Music Studio’ya götürdü. Workshoplarla kısa sürede bu sıra dışı okulun en sevilen ve sayılan hocalarından biri haline gelen İsmet Sıral, yalnız öğrencilerin değil, aralarında Karl Berger, Ingrid Sertso, Lee Konitz, Nana Vasconcelos, Ed Blackwell, Trilok Gurtu, Mike Richmond, Marilyn Crispell, Steve Gorn gibi isimlerin bulunduğu birçok müzik ustasının zihninde derin izler bıraktı. Onlarla aksak Türk ritmlerini, makamlardaki derinliği paylaştığı konser ve jam-sessionların başrolünde yer aldı.
1980’de Türkiye’ye dönen İsmet Sıral sağlığı bozulunca çalışmalarını yavaşlattı ve 8 Ekim 1987 günü İçmeler’de yaşamını yitirdi.
Orkestrada çalan diğer isimler arasında İlter Yenişen (trompet), Faruk Akel (saksafon), Zeki Akartürk (davul), Erdoğan Ergun (trompet), Eray Turgay da (bas gitar) vardı.
