Barış Manço’nun Kafadarlar’ın ardından 1961’in yaz aylarında Galatasaray Lisesi’nde kurduğu ikinci grubunun adı Barış Manço-Harmoniler’di. Yavuz Beşorak (piyano), Rıza Omayer (gitar), Emre Gönenç (gitar), Fikret Zolan (davul), Oğuz Kayıhan (saksafon), Barış Manço’dan (vokal, piyano) oluşan ekip konserlerle tanınmaya başlamıştı. Özellikle Cradle of Love ile Save The Last Dance For Me şarkıları gençlerden ilgi görmüştü.
Twist parçalarla ilerleyen topluluk ilanlarda ‘Twist, Madison ve lokomotif dansların kralı Barış Manço ve Harmoniler’ şeklinde tanıtılıyordu.
Kadrosu değişen Barış Manço-Harmoniler, Asaf Savaş Akat (saksafon), Mehmet Şahinbaş (gitar), Şanal Pınar (gitar), Batur Pere (davul) ve Osman Önder’li (piyano, bas) yeni ekiple twist tarzında üç plak (Let’s Twist Again/Do The Twist, The Jet/Twistin USA, Çıt Çıt Twist/Dream Girl) yapmayı başardı ve Hafif Batı müziği tarzında 45’lik çıkartan ilk Türk grubu unvanını kazandı. Dream Girl, Manço’nun ilk İngilizce bestesiydi.
Kulüplerde çalan, radyo programlarına çıkan, 1962’de ‘Türkiye Twist Dansı Müsabakaları’nda yarışmacılara eşlik eden Harmoniler’in repertuarında, Manço’nun annesi Rikkat Uyanık’ın derlediği Kızılcıklar Oldu mu da vardı, Puerto del Sol gibi yabancı parçalar da.
